ترازوی فنری ابزاری است دارای یک فنر ثابت که در یک سر این فنر یک قلاب برای نگه داشتن اجسام وجود دارد و در سر دیگر آن حلقه ای برای آویزان ماندن ترازو از آن. ترازوهای فنری بر اساس قانون هوک کار می کنند به این معنی که میزان تغییر طول فنر ( در اینجا کشیدگی آن ) متناسب است با نیروی وارد شده به آن.
اگر دقت در اندازه گیری مهم باشد می توان ترازوی فنری را بسته به جایی که از آن استفاده می شود ( شتاب گرانش زمین در آن محل ) در همان جا درجه بندی کرد؛ ولی معمولاً ترازوهای فنری هنگام فروش روی سطحشان درجه بندی شده اند. این ترازوها چندین بار قابل استفاده اند.
اگر دو ترازوی فنر به صورت سری یا پشت سر هم آویزان شوند هر دو باید یک وزن برای جسم آویزان شده در انتها نمایش دهند، البته ترازوی بالایی باید کمی بیشتر نمایش دهد و آن ناشی از وزن ترازوی پایینی است که بر روی فنر بالایی اثر می کند.
ترازوهای فنری اندازه های گوناگونی دارند، کوچکترها در حد چند نیوتن را می توانند اندازه گیری کنند و فنرهایشان سختی کمتری دارد.
در آموزش فیزیک از این ترازوها به عنوان شتاب سنج استفاده می شود ولی کاربرد اصلی آن ها در صنعت است به ویژه هنگام اندازه گیری وزن های بسیار سنگین مانند کامیون ها و سیلوها یا اندازه گیری بار قرار داده شده بر روی تسمه نقاله ها است. از این ترازوها هنگامی استفاده می شود که به دنبال دقت بالا نباشیم و تنها سادگی، ارزان قیمتی و توانمندی در ابزار برایمان مهم باشد.
اولین ترازوی فنری در بریتانیا در سال ۱۷۷۰ توسط ریچار سالتر از بیلستون نزدیک وست برومویچ[ ۱] ساخته شد. او و برادرزاده هایش جان و جورج، شرکت جورج سالتر و همکاران یا George Salter Co را ایجاد کردند و تا سال ۱۸۳۸ از سازندگان اصلی ترازوها و ابزارهای اندازه گیری بودند. همچنین آن ها از سامانهٔ موجود در ترازوی فنری استفاده کردند و شیر ایمنی جدیدی را در لوکوموتیو بخار قرار دادند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاگر دقت در اندازه گیری مهم باشد می توان ترازوی فنری را بسته به جایی که از آن استفاده می شود ( شتاب گرانش زمین در آن محل ) در همان جا درجه بندی کرد؛ ولی معمولاً ترازوهای فنری هنگام فروش روی سطحشان درجه بندی شده اند. این ترازوها چندین بار قابل استفاده اند.
اگر دو ترازوی فنر به صورت سری یا پشت سر هم آویزان شوند هر دو باید یک وزن برای جسم آویزان شده در انتها نمایش دهند، البته ترازوی بالایی باید کمی بیشتر نمایش دهد و آن ناشی از وزن ترازوی پایینی است که بر روی فنر بالایی اثر می کند.
ترازوهای فنری اندازه های گوناگونی دارند، کوچکترها در حد چند نیوتن را می توانند اندازه گیری کنند و فنرهایشان سختی کمتری دارد.
در آموزش فیزیک از این ترازوها به عنوان شتاب سنج استفاده می شود ولی کاربرد اصلی آن ها در صنعت است به ویژه هنگام اندازه گیری وزن های بسیار سنگین مانند کامیون ها و سیلوها یا اندازه گیری بار قرار داده شده بر روی تسمه نقاله ها است. از این ترازوها هنگامی استفاده می شود که به دنبال دقت بالا نباشیم و تنها سادگی، ارزان قیمتی و توانمندی در ابزار برایمان مهم باشد.
اولین ترازوی فنری در بریتانیا در سال ۱۷۷۰ توسط ریچار سالتر از بیلستون نزدیک وست برومویچ[ ۱] ساخته شد. او و برادرزاده هایش جان و جورج، شرکت جورج سالتر و همکاران یا George Salter Co را ایجاد کردند و تا سال ۱۸۳۸ از سازندگان اصلی ترازوها و ابزارهای اندازه گیری بودند. همچنین آن ها از سامانهٔ موجود در ترازوی فنری استفاده کردند و شیر ایمنی جدیدی را در لوکوموتیو بخار قرار دادند. [ ۲]
wiki: ترازوی فنری