ترابری در نایروبی از جمله پروژه های نه چندان توسعه یافته این پایتخت آفریقایی است. بزرگترین پروژه ترابری این شهر همانا ترابری ریلی این شهر با سایر شهرهای کنیا و برخی کشورهای همسایه محسوب می شود.
فرودگاه بین المللی جومو کنیاتا اصولاً در خدمت شهر نایروبی قرار دارد. این فرودگاه بزرگترین فرودگاه مناطق شرقی و مرکزی آفریقا است که در سال ۲۰۰۵ ۴ میلیون مسافر را جابجا نموده است. این فرودگاه کانون اصلی ترابری مسافرانی است که به منظور دیدار از جاذبه های طبیعی آفریقای شرقی و دیگر شهرهای کوچک آفریقا، از طریق آن پرواز می کنند. این فرودگاه در ۲۰ کیلومتری مرکز اداری ( تجاری ) نایروبی واقع شده است، سرویس های تاکسی و مسافربری و اتوبوس ها برای حمل مسافر به آن نقطه، خدمات ارائه می شود. فرودگاه بطور مستقیم به مسافران بین قاره ای از اروپا و آسیا سرویس می دهد.
فرودگاه ویلسون، یک فرودگاه کوچک و شلوغ در غرب نایروبی است. ویلسون سرویس های هوایی کوتاه را که کلاً برای داخل کنیا می باشد، ارائه می دهد، اما به برخی مقاصد در آفریقای شرقی نیز سرویس می دهد.
فرودگاه ایستلی در دوره پیش از ظهور هواپیمای جت، در خط هوایی، دارای یک باند قدیمی فرود بود. از آن در یک منطقه فرود در دهه های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ برای مسافرانانگلیسی و نیز مسیر پستی از ساوتهمپتون تا کیپ تاون استفاده می شد. از این مسیر برای استفاده هواپیماهای آبی بین انگلیس و کیزومو و سپس برای هواپیمای فرود آینده بر روی باند زمینی در مسیرهای جنوبی بهره گرفته می شد. هم اکنون این فرودگاه یک پایگاه نظامی است.
اتوبوس ها رایجترین شکل حمل و نقل در داخل شهر نایروبی هستند. مدل های ماتاتو، مینی بوسهای تحت تملک شخصی هستند که متداولترین شکل ترابری بومی محسوب می شوند، و کلاً ظرفیت حمل ۱۲ نفر مسافر را دارند. ماتاتوها در داخل نایروبی و از نایروبی به مقصد شهرهای دیکگر فعالیت می کنند. مقصد ماتاتو در پهلوی وسیله نقلیه ثبت شده است.
ماتاتوها به سادگی از طرح های رنگی وتجملی خود قابل تشخیص می باشند. مالکان آنها، ماتاتو را مطابق با طرح تیم مورد علاقه اتحادیه فوتبال، یا هنرپیشه موسیقی ( هپ هاپ ) نقاشی می کنند. این کار آن ها به خاطر مقاصد تضعیف کنده ایمنی، انگشت نما است و حاصل آن ترافیک شدید و رانندگی با بیدقتی است. رانندگان ماتاتو به منظور حداکثر ساختن سود دریافتی خود از مسافران مجبورند تاسرحد امکان مسیرهای سرراست و مستقیم را بپیمایند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففرودگاه بین المللی جومو کنیاتا اصولاً در خدمت شهر نایروبی قرار دارد. این فرودگاه بزرگترین فرودگاه مناطق شرقی و مرکزی آفریقا است که در سال ۲۰۰۵ ۴ میلیون مسافر را جابجا نموده است. این فرودگاه کانون اصلی ترابری مسافرانی است که به منظور دیدار از جاذبه های طبیعی آفریقای شرقی و دیگر شهرهای کوچک آفریقا، از طریق آن پرواز می کنند. این فرودگاه در ۲۰ کیلومتری مرکز اداری ( تجاری ) نایروبی واقع شده است، سرویس های تاکسی و مسافربری و اتوبوس ها برای حمل مسافر به آن نقطه، خدمات ارائه می شود. فرودگاه بطور مستقیم به مسافران بین قاره ای از اروپا و آسیا سرویس می دهد.
فرودگاه ویلسون، یک فرودگاه کوچک و شلوغ در غرب نایروبی است. ویلسون سرویس های هوایی کوتاه را که کلاً برای داخل کنیا می باشد، ارائه می دهد، اما به برخی مقاصد در آفریقای شرقی نیز سرویس می دهد.
فرودگاه ایستلی در دوره پیش از ظهور هواپیمای جت، در خط هوایی، دارای یک باند قدیمی فرود بود. از آن در یک منطقه فرود در دهه های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ برای مسافرانانگلیسی و نیز مسیر پستی از ساوتهمپتون تا کیپ تاون استفاده می شد. از این مسیر برای استفاده هواپیماهای آبی بین انگلیس و کیزومو و سپس برای هواپیمای فرود آینده بر روی باند زمینی در مسیرهای جنوبی بهره گرفته می شد. هم اکنون این فرودگاه یک پایگاه نظامی است.
اتوبوس ها رایجترین شکل حمل و نقل در داخل شهر نایروبی هستند. مدل های ماتاتو، مینی بوسهای تحت تملک شخصی هستند که متداولترین شکل ترابری بومی محسوب می شوند، و کلاً ظرفیت حمل ۱۲ نفر مسافر را دارند. ماتاتوها در داخل نایروبی و از نایروبی به مقصد شهرهای دیکگر فعالیت می کنند. مقصد ماتاتو در پهلوی وسیله نقلیه ثبت شده است.
ماتاتوها به سادگی از طرح های رنگی وتجملی خود قابل تشخیص می باشند. مالکان آنها، ماتاتو را مطابق با طرح تیم مورد علاقه اتحادیه فوتبال، یا هنرپیشه موسیقی ( هپ هاپ ) نقاشی می کنند. این کار آن ها به خاطر مقاصد تضعیف کنده ایمنی، انگشت نما است و حاصل آن ترافیک شدید و رانندگی با بیدقتی است. رانندگان ماتاتو به منظور حداکثر ساختن سود دریافتی خود از مسافران مجبورند تاسرحد امکان مسیرهای سرراست و مستقیم را بپیمایند.
wiki: ترابری در نایروبی