ترابری در شیراز

منطقه کلانشهر شیراز یک قطب حمل و نقل در ایران است. شبکهٔ حمل و نقل شیراز شامل فرودگاه بین المللی، راه آهن، قطار شهری و سامانه های اتوبوسرانی و تاکسیرانی است. یک شبکه بزرگراهی درون شهری به طول ۱۶۰ کیلومتر نیز در شهر وجود دارد.
شیراز از اولین شهرهای ایران است که دارای شرکت واحد اتوبوسرانی درون شهری شده است. سازمان اتوبوسرانی شیراز و حومه در سال ۱۳۴۵ خورشیدی تأسیس گردید. در آن سال ۱۰ دستگاه اتوبوس به صورت نقد و اقساط از شرکت «ایران ناسیونال» خریداری شد و تعداد ۱۰ تن راننده، ۴۰ تن کمک راننده، ۵۰ تن بلیت فروش و ۱۰ تن تعمیر کار و بازرس، کارکنان شرکت واحد بودند. حقوق روزانهٔ هر راننده به صورت تمام وقت ( ۶ صبح تا ۱۰ پس ازظهر ) مبلغ ۱۶۰ ریال و هر تن کمک راننده و بلیت فروش ۸۳ ریال تعیین شده بود. با اتوبوس های خریداری شده، خط های یک، دو و سه راه اندازی شدند که این امر با استقبال مردم روبه رو گردید. از ابتدای سال ۱۳۸۰ خورشیدی، سازمان اتوبوسرانی شیراز در امر واگذاری اتوبوس ها به بخش خصوصی اقدام نموده است؛ به طوری که هم اکنون بیش از ۹۰ درصد از این ناوگان به بخش خصوصی واگذار گردیده است. [ ۱]
متروی شیراز به عنوان سومین سامانه قطار شهری در ایران پس از مترو تهران و مترو مشهد شناخته می شود. شبکه و خطوط مترو شیراز پس از خطوط مترو تهران دومین خطوط بزرگ مترو در کشور را دارا است و پس از تکمیل، در افق بلند مدت قرار است سالانه بیش از دویست میلیون سفر را پشتیبانی کند. [ ۲]
عملیات ساخت خط ۱ متروی شیراز در سال ۱۳۸۱ از غرب شیراز ( میدان احسان ) آغاز گردید. فاز اول این خط در تاریخ ۲۰ مهر ۱۳۹۳ و فاز دوم آن در تاریخ ۳۱ مرداد ۱۳۹۶ افتتاح شد و این خط هم اکنون به صورت کامل از میدان احسان تا میدان الله ( گلسرخ ) در مجاورت فرودگاه شهید دستغیب شیراز فعال است. [ ۳] عملیات ساخت خط ۲ متروی شیراز در سال ۱۳۹۰ آغاز گردید. فاز یک خط ۲ در سه ایستگاه قهرمانان، امیرکبیر و امام حسین در ۱۹ بهمن ۱۴۰۱ به بهره برداری رسید. [ ۴] عملیات اجرایی و ساخت خط ۳ نیز در سال ۱۳۹۷ آغاز شده است. [ ۵]
شیراز دارای بیش از ۱۲٬۰۰۰ تاکسی از انواع مختلف است که بخش بزرگی از حمل و نقل مسافرین درون شهری این شهر را برعهده دارد. این رقم براساس سهم سفر در شهر شیراز ۱٬۸۴ و جمعیت ۱٬۲ میلیون تنی نزدیک به ۴۰ درصد از سفرهای درون شهری را عهده دار است. [ ۶]