تر و تیل. [ ت َ رُ ] ( ص مرکب ، از اتباع ) خیس و تر شده بر اثر آب یا باران : همچو قبطی بر کشیده ز نیل سر و تن خیس خورده و تر و تیل.دهخدا ( دیوان ص 27 )
