تذییر

لغت نامه دهخدا

تذییر. [ ت َذْ ] ( ع مص ) لویشه بر سر ستور کردن. ( تاج المصادر بیهقی ). || بستن پستان ناقه را بپارچه تا از چوب پاره ها که بر پستان بندند آسیبی نرسد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || آلودن سر پستان ناقه را به سرگین. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). سر پستان شتر به سرگین آلودن تا بچه شیر نخورد. ( از اقرب الموارد ) ( از آنندراج ). || سیاه کردن ِ علت ْ دندان را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس