تذکره نصرابادی

[ویکی فقه] تذکره نصرآبادی. تذکره نصرآبادی، تذکره شاعران فارسیگوی دوره صفوی ، تألیف محمدطاهر نصرآبادی می باشد.
نصرآبادی تذکره خود را با جملاتی به نثر مصنوع در حمد باری تعالی آغاز، و سپس با نثری ساده از فضیلت سخن منظوم بحث می کند و ضمن ذکر تذکره های پیشین و معاصر خود که به نظر می رسد در تألیف تذکره اش از برخی آن ها به ویژه تحفه سامی متأثر بوده است، سبب تألیف کتاب (در ۱۰۸۳) را ذکر می کند.
او در پایان دیباچه و پیش از بیان فصول کتاب، شاه سلیمان صفوی را مدح می گوید.

فصل های کتاب
فصل های کتاب عبارتند از:

← شاهان
تاریخ اتمام تذکره نصرآبادی معلوم نیست. نصرآبادی در یکی از نسخه های خطی کتاب که در ۱۰۹۱ کتابت شده، یادداشتی با تاریخ غره رجب ۱۰۹۱ از خود باقی گذاشته و توصیه کرده است که دیگران اگر نکته ای به نظرشان رسید، به تذکره او اضافه کنند.
بعداً برخی از وقایع تا ۱۱۱۵ نیز به تذکره نصرآبادی اضافه شده است؛ نظیر سال فوت طاهر قزوینی و مسیحای معنی.
شاید کسی غیر از او به تذکره اش چیزی افزوده و شاید هم او خود بعداً تذکره اش را تکمیل کرده باشد.
شرح احوال شاعران در این تذکره موجز و مختصر است.

موضوعات
...