تذون

لغت نامه دهخدا

تذون. [ ت َ ذَوْ وُ ] ( ع مص ) صاحب ثروت و نعمت بودن. ( اقرب الموارد ). توانگری و نعمت. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

تذؤن. [ ت َ ذَءْ ءُ ] ( ع مص ) گیاه ذؤنون چیدن. ( منتهی الارب ). رجوع به تذاؤن شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس