تذهل

[ویکی الکتاب] معنی تَذْهَلُ: بی خبر می شود - از یاد می برد (از ذهول به معنای با دهشت از چیزی گذشتن و رفتن .درجمله "تَذْهَلُ کُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ "یعنی هول قیامت به حدی است که زنی که در حال شیر دادن می باشد بچه اش را از یاد می برد و فرار می کند)
ریشه کلمه:
ذهل (۱ بار)

نسیان و غفلت «صحاح» ، یعنی روزی آن زلزله را بینی که هر شیوه (اعّم از زن و غیره) از بچّه شیرخوار غفلت می‏کند. راغب می‏گوید: ذهول شغلی است که موجب نیسان و اندوه باشد در نهج البلاغه خطبه 219 آمده «حَتَّی فَتَرَ مُعَلِّلُهُ وَ ذَهَلَ مُمَرِضُهُ» یعنی تا جائیکه تسلیت دهنده‏اش خسته و پرستارش غفلت کند. در صحیفه سجادیه دعای 27 آمده «وَ اَذْهَلْ قُلُوبَهُم عَنِ الاِحْتیالِ» یعنی: قلوب و افکار مشرکان را از چاره جوئی غافل ساز. این کلمه در کلام اللّه عظیم فقط یکبار آمده است.