تذروه

لغت نامه دهخدا

( تذروة ) تذروة. [ت َ رِ وَ ] ( ع مص ) برداشتن باد خاک را و پرانیدن و بردن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی تَذْرُوهُ: آن را به هرسو پراکنده کند(از ذرأ به معنی تفریق و جدا کردن است)
ریشه کلمه:
ه (۳۵۷۶ بار)
وذر (۴۶ بار)

«تَذْرُوه» از مادّه «ذرو» به معنای پراکنده ساختن است.
پراکندن، پاشیدن، یعنی خشک و شکسته شد بادها آنرا پراکنده می‏کند. ذرو و ذری هر دو به یک معنی است فعل اولی از نصر ینصر و دومی از ضرب یضرب آمده است «اقرب» . ذاریات با واو قسم و جمع‏های دیگر با فاء آمده و نشان می‏دهد که سه امر بعدی نتیجه اولی و یکی پس از دیگری است. راجع به این آیات به «جری» رجوع شود که مشروح درباره آنها سخن رفته است.

پیشنهاد کاربران

الکهف
وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا کَمَاءٍ أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الْأَرْضِ فَأَصْبَحَ هَشِیمًا تَذْرُوهُ الرِّیَاحُ وَکَانَ اللَّهُ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ مُّقْتَدِرًا
...
[مشاهده متن کامل]

ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻧﺎﻥ ﻭﺻﻒ ﻛﻦ ﻛﻪ [ ﺩﺭ ﺳﺮﻋﺖ ﺯﻭﺍﻝ ﻭ ﻧﺎﭘﺎﻳﺪﺍﺭﻱ ] ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﺑﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﻛﻨﻴﻢ ، ﭘﺲ ﮔﻴﺎﻩ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺁﻥ [ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺍﻧﺒﻮﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻢ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ] ﺑﺮﻭﻳﺪ ، [ ﻭ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻭ ﺳﺮﺳﺒﺰﻱ ﺷﮕﻔﺖ ﺍﻧﮕﻴﺰﻱ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻭﺭﺩ ] ﺁﻥ ﮔﺎﻩ [ ﺩﺭ ﻣﺪﺗﻲ ﻛﻮﺗﺎﻩ ] ﺧﺸﻚ ﻭ ﺭﻳﺰ ﺭﻳﺰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺎﺩﻫﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺳﻮ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﻛﻨﻨﺪ ; ﻭ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﻫﺮ ﻛﺎﺭﻱ ﺗﻮﺍﻧﺎﺳﺖ . ( ٤٥ )

بپرس