تذبال. [ ت َ ] ( ع مص ) پژمریدن. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) : و اما الزهر فیجب ان یجتنی بعد الفقح التام قبل التذبال و السقوط. ( کتاب دوم قانون ابوعلی سینا ص 152 س 12 ). و کلما کانت الاصول.... اقل تذبالاً... فهو فاضل جداً. ( همان کتاب ص 152 س 23 ).
