تذأذؤ. [ ت َ ذَءْ ذُءْ ] ( ع مص ) بازداشتن و نهی کردن. || دست اندازان راه رفتن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). مضطرب راه رفتن. ( اقرب الموارد ).
