[ویکی اهل البیت] تدوین حدیث در میان دیگر مذاهب اسلامی (به جز شیعه و اهل سنت). این صفحه مدخلی از دانشنامه جهان اسلام است
مراحل آغازین تدوین حدیث و مناقشات درباره آن در قرن اول به انجام رسید و مسلمانان نسبت به لزوم تدوین حدیث اجماع نظر یافتند که در دو مکتب عمده حدیث نگاریِ اهل سنت و شیعه امامیه تبلور و بسط یافت اما دو مذهب دیگر شیعی (زیدیه و اسماعیلیه) و مذهب اباضیه (شاخة بر جای مانده خوارج) نیز به منظور صورت بندی آموزه ها و آرای فقهی و کلامی خود به حدیث توجه داشتند و عالمان این مذاهب، گذشته از آن که به منابع حدیثیِ موجود، به حسب گرایش غالبِ خود مراجعه می کردند، از تدوین حدیث و نگارش آثار حدیثی غفلت نکردند. در این مقاله گزارشی فشرده از اهم آثار حدیثی سه مذهب مذکور می آید.
زید بن علی بن حسین که زیدیه او را امام و جانشین پدرش امام سجاد علیه السلام می دانند، در دوره آغاز شکل گیری تدوین حدیث می زیست و از نخستین مدونان حدیث بود، اما به رغم تصور برخی مؤلفان زیدی نمی توان او را نخستین تدوین کننده حدیث دانست. در صحت انتساب برخی آثار حدیثی به وی نیز تردید وجود دارد.(ابوزهره، ص232)
مهمترین و قدیمترین اثر زیدیِ موجود، مسندالامام زید است که گاه با عنوان المجموع الفقهی یا المجموع الحدیثی از آن یاد شده است. برخی این دو اثر را یکی و دو عنوان مذکور را نام دیگر مسندالامام زید می دانند و برخی نیز المجموع الفقهی را غیر از المجموع الحدیثی می شمارند.
مسندالامام زید حاوی مجموعه ای از روایات منسوب به زید بن علی در ابواب گوناگون فقهی است و یکی از زیدیهای جارودی به نام ابوخالد واسطی آنها را گرد آورده است. این مسند مجموعاً 550 حدیث دارد، با این ترتیب: 228 حدیث از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، 320 حدیث از امام علی علیه السلام و دو حدیث از امام حسین علیه السلام.
پس از زید بن علی، از نوادة او احمد بن عیسی احادیثی روایت شده است و برخی منابع کتاب هایی را به او نسبت داده اند، ولی در این که او خود کتابی تألیف و تدوین کرده باشد، تردید وجود دارد.
آنچه مسلم است این است که شاگردانش در کتابهای خود از او احادیثی نقل کرده اند، از جمله: یحیی بن حسین الهادی الی الحق (متوفی 298) در کتاب النکاح، محمد بن منصور مرادی (زنده در 290) در الامالی، ابوالحسین احمد بن حسین هارونی (متوفی 411)، ابوطالب یحیی بن حسین هارونی (متوفی 424)، حسین بن اسماعیل الموفّق باللّه شجری جرجانی (زنده در 420) و فرزندش یحیی بن حسین المرشد باللّه شجری جرجانی (متوفی 479) هر یک در الامالی و سایر آثار خویش.
در الجامع الکافی نیز به نقل از آنان احادیثی آمده است. محمد بن منصور مرادی احادیث فقهی احمد بن عیسی بن زید و دیگران را در کتابی که امالی احمد بن عیسی یا علوم آل محمد یا بدائع الانوار فی محاسن الاثار نام دارد، گرد آورده است. این کتاب از مهمترین منابع فقهی ـ حدیثی زیدیه است و آن را از قدیمترین کتابهای حدیثی در اسلام دانسته اند.
مراحل آغازین تدوین حدیث و مناقشات درباره آن در قرن اول به انجام رسید و مسلمانان نسبت به لزوم تدوین حدیث اجماع نظر یافتند که در دو مکتب عمده حدیث نگاریِ اهل سنت و شیعه امامیه تبلور و بسط یافت اما دو مذهب دیگر شیعی (زیدیه و اسماعیلیه) و مذهب اباضیه (شاخة بر جای مانده خوارج) نیز به منظور صورت بندی آموزه ها و آرای فقهی و کلامی خود به حدیث توجه داشتند و عالمان این مذاهب، گذشته از آن که به منابع حدیثیِ موجود، به حسب گرایش غالبِ خود مراجعه می کردند، از تدوین حدیث و نگارش آثار حدیثی غفلت نکردند. در این مقاله گزارشی فشرده از اهم آثار حدیثی سه مذهب مذکور می آید.
زید بن علی بن حسین که زیدیه او را امام و جانشین پدرش امام سجاد علیه السلام می دانند، در دوره آغاز شکل گیری تدوین حدیث می زیست و از نخستین مدونان حدیث بود، اما به رغم تصور برخی مؤلفان زیدی نمی توان او را نخستین تدوین کننده حدیث دانست. در صحت انتساب برخی آثار حدیثی به وی نیز تردید وجود دارد.(ابوزهره، ص232)
مهمترین و قدیمترین اثر زیدیِ موجود، مسندالامام زید است که گاه با عنوان المجموع الفقهی یا المجموع الحدیثی از آن یاد شده است. برخی این دو اثر را یکی و دو عنوان مذکور را نام دیگر مسندالامام زید می دانند و برخی نیز المجموع الفقهی را غیر از المجموع الحدیثی می شمارند.
مسندالامام زید حاوی مجموعه ای از روایات منسوب به زید بن علی در ابواب گوناگون فقهی است و یکی از زیدیهای جارودی به نام ابوخالد واسطی آنها را گرد آورده است. این مسند مجموعاً 550 حدیث دارد، با این ترتیب: 228 حدیث از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، 320 حدیث از امام علی علیه السلام و دو حدیث از امام حسین علیه السلام.
پس از زید بن علی، از نوادة او احمد بن عیسی احادیثی روایت شده است و برخی منابع کتاب هایی را به او نسبت داده اند، ولی در این که او خود کتابی تألیف و تدوین کرده باشد، تردید وجود دارد.
آنچه مسلم است این است که شاگردانش در کتابهای خود از او احادیثی نقل کرده اند، از جمله: یحیی بن حسین الهادی الی الحق (متوفی 298) در کتاب النکاح، محمد بن منصور مرادی (زنده در 290) در الامالی، ابوالحسین احمد بن حسین هارونی (متوفی 411)، ابوطالب یحیی بن حسین هارونی (متوفی 424)، حسین بن اسماعیل الموفّق باللّه شجری جرجانی (زنده در 420) و فرزندش یحیی بن حسین المرشد باللّه شجری جرجانی (متوفی 479) هر یک در الامالی و سایر آثار خویش.
در الجامع الکافی نیز به نقل از آنان احادیثی آمده است. محمد بن منصور مرادی احادیث فقهی احمد بن عیسی بن زید و دیگران را در کتابی که امالی احمد بن عیسی یا علوم آل محمد یا بدائع الانوار فی محاسن الاثار نام دارد، گرد آورده است. این کتاب از مهمترین منابع فقهی ـ حدیثی زیدیه است و آن را از قدیمترین کتابهای حدیثی در اسلام دانسته اند.