[ویکی نور] تدوین القرآن. تدوین القرآن، از آثار علی کورانی عاملی (از علمای معاصر)، در پاسخ به شبهه تحریف قرآن به زبان عربی نوشته شده است.
مطالب کتاب در یازده بخش پس از مقدمه مؤلف تدوین شده است.
هدف اصلی این کتاب پرداختن به میزان صحت و سقم نسبت تحریف قرآن به شیعیان است؛ بدین جهت پس از بررسی اصل اتّهام به پاسخ نقضی و حلی آن می پردازد.
مؤلف پس از اشاره به اشکال گوناگون ادعای دشمنان مبنی بر تحریف قرآن، اساس اشکالات را پنج محور می داند:
وی به نوعی دیگر از تحریف، به نام «تحریف معنوی یا تأویلی» اشاره می کند. پس از آن به طرح مسائل اصل کتاب می پردازند و ریشه این نسبت ناروا به شیعیان را که از سوی عده ای از وهابی مسلکان وارد شده، حضور تفکر والای امامت در جامعه اسلامی که تهدیدی برای منافع دشمنان است دانسته و بعد از ارائه عقاید یکی از نویسندگان وهابی به نام «احسان ظهیر» می نویسد: «... از طرفی علمای شیعه در مورد اصالت قرآن ادله زیادی دارند. شیخ صدوق، مفید، سید مرتضی، شیخ طوسی، طبری و صدها تن از بزرگان شیعه، همگی قائل به اعجاز و عدم تحریف قرآن هستند». مؤلف در جواب مستشکل که می گوید: «شیعه به دروغ مدعی عدم تحریف شده و در حقیقت تقیه می کند»، می فرماید: «تقیه روش عقلی، شرعی و مستند به قرآن بوده که شیعه هرگاه در اقلیت قرار می گرفتند با آن روش خود را از خطرات حفظ می نمودند» ...
اگر کسی به دیده انصاف در روایات شیعه و سنی بنگرد، درمی یابد که اعتقاد شیعیان به حفظ قرآن از تحریف، بسیار قوی تر از اهل سنت بوده و مطالبی در روایات اهل سنت هست که بهت آور و غیر قابل توجیه است. در ادامه به اعتقاد شیعه مبنی بر امانت گران سنگ بودن قرآن و سنت رسول خدا(ص) در بین مردم اشاره و با بررسی تاریخ اسلام، آغاز انحراف را عمل کردن برخلاف سنت با طرح شعار «حسبنا کتاب الله» و تثبیت موقعیت دیگران که توانستند جو عمومی را به نفع خود تغییر دهند، می داند و پس از بیان اقدامات بعدی اینها در کنار گذاشتن قرآن تدوین شده علی(ع)، وادار کردن علی و فاطمه(ع) به تسلیم در برابر حکومت و سایر خیانت ها، این وقایع را مضمون پیشگویی پیامبر(ص) می داند که فرمودند: «نبینیم کسی بر تخت تکیه بزند و امر و نهی مرا بشنود و بگوید آن را در کتاب خدا پیدا نکردیم» ...
مطالب کتاب در یازده بخش پس از مقدمه مؤلف تدوین شده است.
هدف اصلی این کتاب پرداختن به میزان صحت و سقم نسبت تحریف قرآن به شیعیان است؛ بدین جهت پس از بررسی اصل اتّهام به پاسخ نقضی و حلی آن می پردازد.
مؤلف پس از اشاره به اشکال گوناگون ادعای دشمنان مبنی بر تحریف قرآن، اساس اشکالات را پنج محور می داند:
وی به نوعی دیگر از تحریف، به نام «تحریف معنوی یا تأویلی» اشاره می کند. پس از آن به طرح مسائل اصل کتاب می پردازند و ریشه این نسبت ناروا به شیعیان را که از سوی عده ای از وهابی مسلکان وارد شده، حضور تفکر والای امامت در جامعه اسلامی که تهدیدی برای منافع دشمنان است دانسته و بعد از ارائه عقاید یکی از نویسندگان وهابی به نام «احسان ظهیر» می نویسد: «... از طرفی علمای شیعه در مورد اصالت قرآن ادله زیادی دارند. شیخ صدوق، مفید، سید مرتضی، شیخ طوسی، طبری و صدها تن از بزرگان شیعه، همگی قائل به اعجاز و عدم تحریف قرآن هستند». مؤلف در جواب مستشکل که می گوید: «شیعه به دروغ مدعی عدم تحریف شده و در حقیقت تقیه می کند»، می فرماید: «تقیه روش عقلی، شرعی و مستند به قرآن بوده که شیعه هرگاه در اقلیت قرار می گرفتند با آن روش خود را از خطرات حفظ می نمودند» ...
اگر کسی به دیده انصاف در روایات شیعه و سنی بنگرد، درمی یابد که اعتقاد شیعیان به حفظ قرآن از تحریف، بسیار قوی تر از اهل سنت بوده و مطالبی در روایات اهل سنت هست که بهت آور و غیر قابل توجیه است. در ادامه به اعتقاد شیعه مبنی بر امانت گران سنگ بودن قرآن و سنت رسول خدا(ص) در بین مردم اشاره و با بررسی تاریخ اسلام، آغاز انحراف را عمل کردن برخلاف سنت با طرح شعار «حسبنا کتاب الله» و تثبیت موقعیت دیگران که توانستند جو عمومی را به نفع خود تغییر دهند، می داند و پس از بیان اقدامات بعدی اینها در کنار گذاشتن قرآن تدوین شده علی(ع)، وادار کردن علی و فاطمه(ع) به تسلیم در برابر حکومت و سایر خیانت ها، این وقایع را مضمون پیشگویی پیامبر(ص) می داند که فرمودند: «نبینیم کسی بر تخت تکیه بزند و امر و نهی مرا بشنود و بگوید آن را در کتاب خدا پیدا نکردیم» ...
wikinoor: تدوین_القرآن