تدمیح

لغت نامه دهخدا

تدمیح. [ ت َ ] ( ع مص ) فرودآوردن و پست نمودن سر خود را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). فرودآوردن سر و پشت خود را. ( متن اللغه ). رجوع به مزاد شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس