تدبیق

لغت نامه دهخدا

تدبیق. [ ت َ ] ( ع مص ) به سریش استوار کردن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ). شکار کردن به سریشم. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). شکار کردن با دِبْق. ( اقرب الموارد ) ( المنجد ). رجوع به تدبّق شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس