تداوم حافظه

تداوم حافظه یکی از شناخته شده ترین آثار نقاش فراواقع گرا ( سوررئالیست ) اسپانیایی، سالوادور دالی است. این نقاشی هم اکنون در اختیار موزه هنر مدرن در نیویورک است.
دالی این اثر سوررئالیستی را در سال ۱۹۳۱ میلادی در پاریس و در جریان گذر اندیشه هایش از دیدگاه فرویدی به تصویر کشید. در این اثر، که بر پایه تئوری منحصر به فرد «نرمی» و «سختی» دالی شکل گرفته است، ساعت هایی جیبی به تصویر کشیده شده اند که به نحو خارق العاده ای نرم و انعطاف پذیر هستند.
در این منظرهٔ رؤیایی، دالی بنا به گفتهٔ خود «بالاترین خشم امپریالیستیِ دقت» را درج کرده است، طوری که اجسام سخت به نحو غیرقابل وصفی نرم شده اند و فلز، مانند تکه گوشتی فاسد، مورچه ها را به خود جذب می کند. این اثر را می توان به عنوان نمایشی گرافیکی از نظریه نسبیت اینشتین دانست؛ جایی که اعوجاج زمان تحت تأثیر جاذبه شکل می گیرد.
بسیاری از نقاشی های دالی برگرفته از مناظر کاتالونیا هستند. سایه های عجیب در پیش زمینهٔ اثر، ارجاعی به مونت پانی در کاتالونیا است. [ ۱]