تدارس

لغت نامه دهخدا

تدارس. [ ت َ رُ ] ( ع مص ) با هم درس خواندن. ( زوزنی ). با هم درس خواندن کتاب : تدارسوه ُ حتی حفظوه ُ. تدارَس َ الکتاب َ و اِدّارسه ُ؛ ای درسه ُ و فی الحدیث : «تدارسوا القرآن »؛ ای اقرأوه ُو تعهدوه ُ لئلاتنسوه ُ. ( اقرب الموارد ). || سبق گفتن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس