تداخل سنجی رمزی

تداخل سنجی رمزی، که همچنین به عنوان تداخل سنجی رمزی - بورد یا روش میدان های نوسانی جداشده نیز شناخته می شود، [ ۱] شکلی از تداخل سنجی ذرات است که از پدیده رزونانس مغناطیسی برای اندازه گیری فرکانس های گذار ذرات استفاده می کند. در سال 1949 توسط نورمن رمزی ، که بر اساس ایده های استاد خود، ایزیدور آیزاک رابی ، که تکنیکی را برای اندازه گیری فرکانس های گذار ذرات توسعه داد، توسعه یافت. روش رمزی امروزه در ساعت های اتمی و در تعریف SI از ثانیه استفاده می شود. بیشتر اندازه گیری های اتمی دقیق، مانند تداخل سنج های اتمی مدرن و گیت های منطقی کوانتومی، دارای نوعی پیکربندی رمزی هستند. [ ۲] یک تداخل سنج مدرن با استفاده از پیکربندی رمزی توسط فیزیکدان فرانسوی کریستین بورده ساخته شده است و به عنوان تداخل سنج رمزی - بورده شناخته می شود. ایده اصلی Bordé استفاده از پس زدن اتمی برای ایجاد یک تقسیم کننده پرتو با هندسه های مختلف برای یک تابع موج اتمی بود. تداخل سنج رمزی - بورد به طور خاص از برهمکنش دو جفت موج پادانتشاری استفاده می کند و روش دیگری به نام «پژواک فوتون» که از برهمکنش دو جفت هم انتشاری استفاده می کند. [ ۳] [ ۴]
هدف اصلی طیف سنجی دقیق یک اتم دوترازی، اندازه گیری دقیق فرکانس جذب ω 0 بین حالت پایه | ↓⟩ و حالت برانگیخته | ↑⟩ آن اتم است. یکی از راه های انجام چنین اندازه گیری، اعمال یک میدان الکترومغناطیسی نوسانی خارجی در فرکانس ω و سپس اندازه گیری تفاوت فرکانسی Δ ( همچنین به عنوان detuning شناخته می شود ) بین فرکانس های ω و ω 0 است ( Δ = ω − ω 0 ) که با اندازه گیری احتمال گذار | ↓⟩ به | ↑⟩ تعیین می شود. این احتمال در نامیزانی Δ = 0 ، یعنی هنگامی که میدان وارده بر اتم در تشدید با فرکانس گذار اتم است، بیشینه خواهد بود. با رصد کردن این احتمال گذار به عنوان تابعی از نامیزانی P ( Δ ) ، هرچه قله ی طیفی حول Δ = 0 باریکتر باشد دقت اندازه گیری نیز بیشتری و برعکس اگر قله ی طیف حول Δ = 0 پهن باشد آنگاه تشخیص دقیق محل Δ = 0 به دلیل مقادیر زیاد Δ با احتمال های نزدیک به همان در پروفایل P ( Δ ) دشوار خواهد بود. [ ۲]