تداخل خط پایه بسیار طولانی ( به انگلیسی: very long baseline interferometry ) یا به اختصار وی ال بی ای ( به انگلیسی: VLBI ) یکی از روش های انجام ژئودزی فضایی است. این روش، در ایجاد یک دستگاه مرجع لخت و اندازه گیری محل قرارگیری زمین در این دستگاه کاربرد دارد. وی ال بی ای محل قرارگیری زمین را به صورت مستقیم اندازه گیری می کند و نیازی به تکانهٔ زاویه ای اتمسفری، امواج دریاها و پاسخ الاستیکی زمین سخت ندارد.
وی ال بی ای روشی هندسی است. در این روش زمانی که طول می کشد تا دو آنتن رادیویی در دو سوی زمین یک موج رادیویی متصاعد شده از یک اختروش را پس از یک دیگر دریافت کنند اندازه گیری می شود. با اندازه گیری امواج اختروش های متفاوت در نقاط مختلف زمین، وی ال بی ای دستگاه مرجع لخت را با استفاده از مختصات دقیق آنتن ها ایجاد می کند.
از آن جا که اندازه گیری تغییر زمان ها در حدود پیکوثانیه است، این روش موفق می شود که محل اختروش ها را با خطای میلی ثانیه قوسی و محل آنتن ها را با خطای چند میلی متر بسنجد. از آنحا که آنتن ها روی زمین ثابت هستند، چرخش آن ها نمایانگر چرخش زمین در این دستگاه مختصات لخت است. تغییرهای نسبی در محل آنتن ها، نماینگر جابه جایی پوستهٔ زمین، تغییر شکل منطقه ای زمین و بالا یا پایین آمدن یک نقطه از زمین است. اتحادیه اخترشانسی بین المللی، حدود ۵۰۰ جسم خارج از کهکشان را از سیستم وی ال بی ای استخراج کرده و از آن ها در سامانهٔ بین المللی مرجع آسمانی استفاده می کند. [ ۱]
در اواخر دههٔ ۶۰ میلادی، کنسرسیومی از دانشگاه ها و سازمان های دولتی وی ال بی ای را ایحاد کردند. در ناسا از سال ۱۹۷۴ وی ال بی ای زیر نظر پایگاه فضایی گودارد اداره می شود. در طول سال های گذشته موسساتی دیگری به این پروژه در ناسا پیوسته اند. در حال حاضر حدود ۴۰ نهاد مختلفی در کنار ناسا در ۱۷ کشور جهان این سیستم را پشتیبانی می کنند. [ ۲] [ ۳]
از وی بی ال ای به جز اندازه گیری جابه جایی زمین در دستگاه مختصات لخت، در تکنولوژی های اندازه گیری سیستماتیک دیگر و همچنین پژوهش های مربوط به اتمسفر خنثی استفاده می شود. مدل های متفاوتی از حرکت زمین در فضا با استفاده از این روش توسط اخترشناسان ایجاد شده است. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفوی ال بی ای روشی هندسی است. در این روش زمانی که طول می کشد تا دو آنتن رادیویی در دو سوی زمین یک موج رادیویی متصاعد شده از یک اختروش را پس از یک دیگر دریافت کنند اندازه گیری می شود. با اندازه گیری امواج اختروش های متفاوت در نقاط مختلف زمین، وی ال بی ای دستگاه مرجع لخت را با استفاده از مختصات دقیق آنتن ها ایجاد می کند.
از آن جا که اندازه گیری تغییر زمان ها در حدود پیکوثانیه است، این روش موفق می شود که محل اختروش ها را با خطای میلی ثانیه قوسی و محل آنتن ها را با خطای چند میلی متر بسنجد. از آنحا که آنتن ها روی زمین ثابت هستند، چرخش آن ها نمایانگر چرخش زمین در این دستگاه مختصات لخت است. تغییرهای نسبی در محل آنتن ها، نماینگر جابه جایی پوستهٔ زمین، تغییر شکل منطقه ای زمین و بالا یا پایین آمدن یک نقطه از زمین است. اتحادیه اخترشانسی بین المللی، حدود ۵۰۰ جسم خارج از کهکشان را از سیستم وی ال بی ای استخراج کرده و از آن ها در سامانهٔ بین المللی مرجع آسمانی استفاده می کند. [ ۱]
در اواخر دههٔ ۶۰ میلادی، کنسرسیومی از دانشگاه ها و سازمان های دولتی وی ال بی ای را ایحاد کردند. در ناسا از سال ۱۹۷۴ وی ال بی ای زیر نظر پایگاه فضایی گودارد اداره می شود. در طول سال های گذشته موسساتی دیگری به این پروژه در ناسا پیوسته اند. در حال حاضر حدود ۴۰ نهاد مختلفی در کنار ناسا در ۱۷ کشور جهان این سیستم را پشتیبانی می کنند. [ ۲] [ ۳]
از وی بی ال ای به جز اندازه گیری جابه جایی زمین در دستگاه مختصات لخت، در تکنولوژی های اندازه گیری سیستماتیک دیگر و همچنین پژوهش های مربوط به اتمسفر خنثی استفاده می شود. مدل های متفاوتی از حرکت زمین در فضا با استفاده از این روش توسط اخترشناسان ایجاد شده است. [ ۱]
