تداخل سنج مارتین - پاپلت ( یا به اختصار MPI ) یک روش طیف سنجی تداخلی بر پایه شکافنده پرتو قطبی ارائه می کند و اجازه عملیات حول محدوده گسترده ای از فرکانس طیفی بدون تغییر چندانی در کارایی، و نیز محو کردن سطح میانی تداخل ( مدولاسیون جعلی که منبع اصلی خطا در روش های معمول است ) را می دهد. این تداخل سنج در سال ۱۹۶۹ توسط د. مارتین و ا. پاپلت معرفی شده است [ ۱] .
چیدمان این تداخل سنج مشابه تداخل سنج مشهور مایکلسون است، با این تفاوت که این تداخل سنج از برخی تجهیزات اضافی برای بهره گیری از قطبش پذیری نور نیز استفاده می کند [ ۲] . به همین دلیل گاهی این تداخل سنج با نام مایکلسون قطبی نیز شناخته می شود. یک مزیت مهم این تداخل سنج دو خروجی بودن آن است، که امکان اندازه گیری تفاضلی و افزایش نسبت سیگنال به نوفه را فراهم می کند. این ویژگی، اجازه اندازه گیری انحراف های طیفی بسیار کوچک تابش زمینه کیهانی را می دهد [ ۳] . اما، بخشی از نور در قطبشگر ورودی بازتاب می شود که باعث کاهش بهره شدتی این تداخل سنج می شود. از این دستگاه می توان برای طیف سنجی فوریه ( به خصوص در محدوده فروسرخ دور ) ، و اندازه گیری تابع انتقال اپتیکی یک جزء اپتیکی در باریکه خروجی حتی با استفاده از نور غیر همدوس استفاده کرد [ ۴] .
نور ورودی پس از عبور از قطبشگر اول قطبیده خطی در جهت محور قطبشگر خواهد شد. سپس به قطبشگر مرکزی که یک شکافنده پرتو قطبی است رسیده و به دو باریکه با قطبش های متعامد تقسیم می شود. دو باریکه پس از بازتاب از سطح آینه ها دستخوش چرخش قطبش شده و مجدداً به شکافنده قطبی بازمی گردند. در نتیجه باریکه ای که قبلاً بازتاب شده بود حال عبور می کند و بالعکس، و برهم نهی دو باریکه به سمت تحلیلگر منتشر می شود. در این بخش قطبش موازی و عمودی جدا شده و هر یک به وسیله آشکارساز مورد بررسی قرار می گیرد. البته برای موازی سازی پرتوها در مسیر ورودی و خروجی از آینه های کروی نیز استفاده می شود.
معولاً فاصله بازوی متحرک به گونه ای تنظیم می شود که نور برهم نهی شده با قطبش افقی به تحلیلگر برسد. در این صورت هر گونه تغییری در راه نوری باعث اختلاف فاز بین باریکه های بازتابی و عبوری شده و منجر به تغییر حالت قطبش باریکه نهایی به قطبش بیضوی می شود. از آن جا که فاز φ به طول موج تابش λ با رابطه
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفچیدمان این تداخل سنج مشابه تداخل سنج مشهور مایکلسون است، با این تفاوت که این تداخل سنج از برخی تجهیزات اضافی برای بهره گیری از قطبش پذیری نور نیز استفاده می کند [ ۲] . به همین دلیل گاهی این تداخل سنج با نام مایکلسون قطبی نیز شناخته می شود. یک مزیت مهم این تداخل سنج دو خروجی بودن آن است، که امکان اندازه گیری تفاضلی و افزایش نسبت سیگنال به نوفه را فراهم می کند. این ویژگی، اجازه اندازه گیری انحراف های طیفی بسیار کوچک تابش زمینه کیهانی را می دهد [ ۳] . اما، بخشی از نور در قطبشگر ورودی بازتاب می شود که باعث کاهش بهره شدتی این تداخل سنج می شود. از این دستگاه می توان برای طیف سنجی فوریه ( به خصوص در محدوده فروسرخ دور ) ، و اندازه گیری تابع انتقال اپتیکی یک جزء اپتیکی در باریکه خروجی حتی با استفاده از نور غیر همدوس استفاده کرد [ ۴] .
نور ورودی پس از عبور از قطبشگر اول قطبیده خطی در جهت محور قطبشگر خواهد شد. سپس به قطبشگر مرکزی که یک شکافنده پرتو قطبی است رسیده و به دو باریکه با قطبش های متعامد تقسیم می شود. دو باریکه پس از بازتاب از سطح آینه ها دستخوش چرخش قطبش شده و مجدداً به شکافنده قطبی بازمی گردند. در نتیجه باریکه ای که قبلاً بازتاب شده بود حال عبور می کند و بالعکس، و برهم نهی دو باریکه به سمت تحلیلگر منتشر می شود. در این بخش قطبش موازی و عمودی جدا شده و هر یک به وسیله آشکارساز مورد بررسی قرار می گیرد. البته برای موازی سازی پرتوها در مسیر ورودی و خروجی از آینه های کروی نیز استفاده می شود.
معولاً فاصله بازوی متحرک به گونه ای تنظیم می شود که نور برهم نهی شده با قطبش افقی به تحلیلگر برسد. در این صورت هر گونه تغییری در راه نوری باعث اختلاف فاز بین باریکه های بازتابی و عبوری شده و منجر به تغییر حالت قطبش باریکه نهایی به قطبش بیضوی می شود. از آن جا که فاز φ به طول موج تابش λ با رابطه
wiki: تداخل سنج مارتین پاپلت