تداخل سنج تویمن–گرین

دانشنامه عمومی

تداخل سنج تویمن - گرین نوعی از تداخل سنج مایکلسون تغییر یافته است که به طور عمده برای آزمایش المان های نوری استفاده می شود. [ ۱] این تداخل سنج در سال ۱۹۱۶ توسط فرانک تویمن[ ۲] و آرتور گرین معرفی شد.
در شکل ۱، نمونه ای از تداخل سنج تویمن - گرین را نشان می دهد که برای آزمایش عدسی تنظیم شده است. نور حاصل از لیزر توسط یک عدسی واگرا پهن می شود. ( که در تصویر دیده نمی شود ) ، سپس به یک باریکه موازی تبدیل می گردد. . آینه ای محدب کروی به گونه ای در چیدمان قرار گرفته است که مرکز انحنای آن بر فاصله کانونی عدسی های مورد آزمایش منطبق می باشد. پرتوی های حاوی اطلاعات، توسط یک سیستم تصویربرداری برای تجزیه تحلیل ثبت می شوند. [ ۳]
آینه ثابت در تداخل سنج مایکلسون در تداخل سنج تویمن - گرین قابلیت چرخش دارد، و منبع نور معمولاً یک منبع گسترده است ( اگرچه می تواند یک لیزر نیز باشد ) در حالی که در تداخل سنج مایکلسون، منبع نور همیشه یک منبع نقطه ای است. در تداخل سنج تویمن - گرین، چرخش یک آینه، منجر به ایجاد شیارهای مستقیم خطی در الگوی تداخل می شود، از این الگوها برای تست کیفیت المان های نوری با استفاده از مشاهده تغییرات در الگوی تداخل در هنگام قرار گرفتن اجزا در یک بازوی تداخل سنج استفاده می شود.
عکس تداخل سنج تویمن–گرین
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس