تدابر

لغت نامه دهخدا

تدابر. [ ت َ ب ُ ] ( ع مص ) بریده شدن از همدیگر. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). بریده شدن دوستان از همدیگر. ( اقرب الموارد ). اختلاف قوم و بریده شدن آنان از یکدیگر. ( المنجد ). || پشت بر یکدیگر گردانیدن. ( زوزنی ) ( آنندراج ). مخالفت و دشمنی کردن قوم. ( اقرب الموارد ) ( از المنجد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس