تخیب
لغت نامه دهخدا
تخیب. [ ت ُ خ َی ْ ی ِ / ت ُ خ ُی ْ ی ِ ] ( ع اِ ) وقع فی وادی تخیب ؛ یعنی افتاد در باطل. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). و آن غیرمنصرف است بخاطر علمیت و وزن فعل. ( اقرب الموارد ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید