تخطؤ. [ ت َ خ َطْ طُءْ ] ( ع مص ) اِخطاء. ( اقرب الموارد ). نسبت دادن کسی را به خطا. ( منتهی الارب ). بخطا درافکندن کسی را.( اقرب الموارد ). || تخطؤ سهم ؛ گذشتن تیراز صید و تجاوز کردن از آن. || درصدد خطاگرفتن از کسی در مسئله ای برآمدن. ( اقرب الموارد ).
