تخصیف

لغت نامه دهخدا

تخصیف. [ ت َ ] ( ع مص ) برابر شدن سپیدی پیری به سیاهی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). برابر شدن سپیدی پیری و سیاهی. ( آنندراج ). سپید شدن نیمی از موی کسی. ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). || بدخویی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). بدخو شدن. ( اقرب الموارد ) ( المنجد ). || کوشیدن در تکلف به آنچه ندارد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ) ( المنجد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس