تخریب ورشو به نابودی قابل ملاحظه پایتخت لهستان توسط آلمان نازی در طول جنگ جهانی دوم و به خصوص پس از قیام ورشو اشاره دارد. رهبران نازی که از وقوع قیام به شدت خشمگین شده بودند تصمیم گرفتند تا شهری را که از مدت ها پیش به عنوان بخشی از برنامه آلمانی سازی خود در نظر گرفته بودند را به مثالی هولناک برای دیگران تبدیل نمایند.
حتی پیش از قیام نیز آلمانی ها می دانستند که ورشو طی ماه های آینده به دست متفقین خواهد افتاد. علی رغم این مسئله آن ها تلاش بی سابقه ای را جهت ویران کردن ورشو اختصاص دادند. این تصمیم آن ها منابع ارزشمندی را که می توانست در جبهه شرق یا جبهه تازه باز شده غرب که متعاقب پیاده شدن نیروهای متفقین در نرماندی به وجود آمد استفاده شود را هدر داد. آلمانی ها ۸۰ تا ۹۰ درصد بناهای شهر را ویران نموده و عمداً بخش بزرگی از میراث فرهنگی شهر را نابود کرده، سوزانده یا به سرقت بردند.
هم اکنون هنوز نیمی از آثار فرهنگی و تاریخی لهستان که در سال ۱۹۴۴ توسط آلمانی ها ربوده شدند هنوز به خاک این کشور بازنگشته اند. پس از پایان جنگ عملیات عمرانی وسیعی جهت بازسازی شهر بر اساس نقشه های پیش از جنگ و اسناد تاریخی انجام شد. بر خلاف شهرهایی مانند استالینگراد که نیروی کار اجباری آلمانی به عنوان بخشی از غرامت جنگ جهت بازسازی استفاده می شد، ورشو و بیشتر مناطق لهستان بدون کمک هیچ نیروی کار آلمانی بازسازی شدند.
نابودی ورشو پیش از قیام سال ۱۹۴۴ و حتی پیشتر از آغاز جنگ جهانی دوم برنامه ریزی گشته بود. در ۲۰ ژوئن ۱۹۳۹ هنگامی که هیتلر در حال بازدید از دایره معماری در وورتسبورگ بود متوجه برنامه ای برای شهر نوین آلمان گشت. طبق برنامه پابست ورشو به یک شهر ۱۳۰ هزار نفری آلمانی تبدیل می گشت. طراحان رایش سوم نقشه های دقیقی را ترسیم کرده بودند که یک هسته تاریخی آلمانی را نشان می داد و تنها پاره ای از مکان های مشخص مانند قصر سلطنتی به عنوان اقامتگاه هیتلر باقی می ماندند. این طرح که شامل ۱۵ نقشه و یک مدل مینیاتوری بود نام خود را از معمار ارتش آلمان فردریش پابست می گرفت که اعتقاد داشت با از بین بردن جلوه های مادی و معماری یک ملت روحیه و فرهنگ آنان را از میان برد. طراحی واقعی شهر جدید آلمانی به جای ورشو را هربرت گروس به عهده گرفت. یکی از عواقب ناکامی قیام ورشو آن بود که به هیتلر فرصتی بخشید تا مفهومی که پیش از جنگ طراحی گشته بود را تحقق ببخشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفحتی پیش از قیام نیز آلمانی ها می دانستند که ورشو طی ماه های آینده به دست متفقین خواهد افتاد. علی رغم این مسئله آن ها تلاش بی سابقه ای را جهت ویران کردن ورشو اختصاص دادند. این تصمیم آن ها منابع ارزشمندی را که می توانست در جبهه شرق یا جبهه تازه باز شده غرب که متعاقب پیاده شدن نیروهای متفقین در نرماندی به وجود آمد استفاده شود را هدر داد. آلمانی ها ۸۰ تا ۹۰ درصد بناهای شهر را ویران نموده و عمداً بخش بزرگی از میراث فرهنگی شهر را نابود کرده، سوزانده یا به سرقت بردند.
هم اکنون هنوز نیمی از آثار فرهنگی و تاریخی لهستان که در سال ۱۹۴۴ توسط آلمانی ها ربوده شدند هنوز به خاک این کشور بازنگشته اند. پس از پایان جنگ عملیات عمرانی وسیعی جهت بازسازی شهر بر اساس نقشه های پیش از جنگ و اسناد تاریخی انجام شد. بر خلاف شهرهایی مانند استالینگراد که نیروی کار اجباری آلمانی به عنوان بخشی از غرامت جنگ جهت بازسازی استفاده می شد، ورشو و بیشتر مناطق لهستان بدون کمک هیچ نیروی کار آلمانی بازسازی شدند.
نابودی ورشو پیش از قیام سال ۱۹۴۴ و حتی پیشتر از آغاز جنگ جهانی دوم برنامه ریزی گشته بود. در ۲۰ ژوئن ۱۹۳۹ هنگامی که هیتلر در حال بازدید از دایره معماری در وورتسبورگ بود متوجه برنامه ای برای شهر نوین آلمان گشت. طبق برنامه پابست ورشو به یک شهر ۱۳۰ هزار نفری آلمانی تبدیل می گشت. طراحان رایش سوم نقشه های دقیقی را ترسیم کرده بودند که یک هسته تاریخی آلمانی را نشان می داد و تنها پاره ای از مکان های مشخص مانند قصر سلطنتی به عنوان اقامتگاه هیتلر باقی می ماندند. این طرح که شامل ۱۵ نقشه و یک مدل مینیاتوری بود نام خود را از معمار ارتش آلمان فردریش پابست می گرفت که اعتقاد داشت با از بین بردن جلوه های مادی و معماری یک ملت روحیه و فرهنگ آنان را از میان برد. طراحی واقعی شهر جدید آلمانی به جای ورشو را هربرت گروس به عهده گرفت. یکی از عواقب ناکامی قیام ورشو آن بود که به هیتلر فرصتی بخشید تا مفهومی که پیش از جنگ طراحی گشته بود را تحقق ببخشد.
wiki: تخریب ورشو