تخریب بقیع توسط وهابیت

[ویکی اهل البیت] مسلمانان از آغاز، به قبور بزرگانشان توجه داشتند و بر فراز آن ها، گنبدهایی می ساختند که از جمله آن ها، گنبد قبر مطهر رسول خدا صلی الله علیه و آله است که از اول تاکنون، بوده است. مزار بزرگان و امامان بقیع علیهم السلام نیز از این قاعده مستثنی نیست. ابن جبیر (قرن 6) در سفرنامه خود، بقیع را به زیبایی توصیف کرده، از گنبد زیبا و بسیار بلند ائمه بقیع، یاد کرده است. پس از او، ابن بطوطه نیز همان توصیف را دارد.
سمهودی نیز از گنبد ائمه اهل بیت علیهم السلام، به عنوان گنبد باعظمت و بلند یاد کرده است؛ اما جریان واپس گرا و متحجر وهابی، در 8 شوال سال 1344 ق. اقدام به تخریب آن نمود و به احساسات میلیون ها نفر از مسلمانان، توجهی نکرد. جالب این جاست که آن ها اقدام به نگهداری از لباس ها و اسباب منزل، خانه، شمشیر و تخت خواب آل سعود نموده اند و از آثار یهودیان مدینه نیز تاکنون محافظت کرده اند؛ ولی آثار رسول خدا و اهل بیت علیهم السلام را خراب کردند!!
تخریب بقیع، با عکس العمل شدید مسلمانان و به ویژه شیعیان جهان مواجه گردید. مسلمانان ایران، عراق، قفقاز، آذربایجان، ازبکستان، ترکمنستان، قزاقستان، تاتارستان، ترکیه، افغانستان، چین، مغولستان و هندوستان، در برابر این مسئله موضع گیری؛ کردند دولت و مجلس آن روز ایران نیز در این زمینه، موضع گیری رسمی کرد.
همچنین فقیهان و بزرگانی چون آیت الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی، آیت الله شیخ محمد خالصی و آیت الله شهید سید حسن مدرس، این اقدام را محکوم کردند.
در کنفرانس کشورهای اسلامی، مرحوم شیخ محمدحسین کاشف الغطاء، سید امین حسینی مفتی فلسطین، و سید محمدتقی طالقانی (آل احمد) نماینده آیت الله العظمی بروجردی در مدینه، شرکت کردند. همچنین مراجع و بزرگانی دیگری مانند آیات عظام حاج شیخ عبدالکری حائری، حاج آقا حسین قمی، سید محسن حکیم، سید هبةالدین شهرستانی و امام خمینی قدس سرهم، در این مورد موضع گیری کردند و امام خمینی در این زمینه، نامه ای خطاب به شاه عربستان نگاشت.
محمدامین پورامینی، بقیع، افق حوزه، 9 اردیبهشت 1388، شماره 226