تخذیع. [ ت َ ] ( ع مص ) پاره پاره کردن و بریدن بدانسان که جدا نگردد. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ) ( از المنجد ). پاره پاره کردن به شمشیر. ( اقرب الموارد ). || زدن به شمشیر چنانکه نافذ و کارگر نشود. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
