تختیر

لغت نامه دهخدا

تختیر. [ ت َ ] ( ع مص ) تباه کردن شراب ، ذهن کسی را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). خراب کردن شراب ، کسی را. ( قطر المحیط ). تباه کردن شراب ، کسی را و او را به حال سستی انداختن. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس