تخته فیبر

تخته فیبر نوعی محصول چوبی مهندسی شده است که از الیاف چوب ساخته شده است.
انواع تخته فیبر ( به ترتیب افزایش دانسیته ) شامل تخته فیبر با چگالی کم ( LDF ) ، تخته فیبر با چگالی متوسط ( MDF ) و تخته فیبر سخت ( تخته فیبر با چگالی بالا، HDF ) است.
تخته سه لا نوعی تخته فیبر نیست، زیرا از ورقه های نازک چوب ساخته شده است، نه از الیاف یا ذرات چوب. تخته فیبر، به ویژه تخته فیبر با چگالی متوسط، به طور زیادی در صنعت مبلمان استفاده می شود برای سطح قطعاتی که در معرض دید است، سطح تخته فیبر را گاهی با روکشهای چوبی یا ملامینه شبه چوب روکش می کنند تا ظاهری شبیه چوب معمولی به آن بدهند.
در صنعت بسته بندی، اصطلاح «تخته فیبر» اغلب برای توصیف مقوای سخت کرافت یا تخته فیبر موجدار برای جعبه ها استفاده می شود که البته از لحاظ علمی این کاربرد دچار اشکال است.
در ساخت «تخته فیبر» نیز به عنوان یک محصول میانی، می توان از ضایعات فیبری یک کارخانه خمیر کاغذ استفاده کرد.
تولید تخته فیبر با خرد کردن چوب آغاز می شود: مواد چوبی تازه یا بازیافتی بریده شده و به قطعات کوچک با اندازه مشابه به نام چیپس یا تراشه چوب دسته بندی می شوند.
تراشه ها برای از بین بردن چیزهایی مانند خاک و شن شسته می شوند. ضایعات فلزی مانند میخ ها را می توان با آهنربایی که روی یک تسمه نقاله قرار می گیرد جدا کرد.
سپس برای MDF ( تخته فیبر با چگالی متوسط ) تراشه ها بخار زنی می شوند تا برای جداسازی الیاف، نرم شوند. مقدار کمی موم پارافین به تراشه های بخاردهی شده نیز اضافه می شود تا آنها راحتر به الیاف کرکی در دیفیبراتور تبدیل شوند و بعد با چسب هایی مانند اوره فرمالدئید ( UF ) یا رزین فنل فرمالدئید ( PF ) مخلوط می شوند.
پارافین از جمع شدن/کلوخه شدن الیاف جدا شده نیز جلوگیری می کند. الیاف چسب خورده سپس از درون خشک کن عبور کرده تا به درصد مطلوب رطوبت مورد نیاز برای تشکیل کیک برسد. سپس الیاف خشک شده به صورت یک حصیر یکنواخت روی یک تسمه نقاله ریخته می شوند.
تشک الیاف سپس پیش پرس شده و در پرس گرم فشرده می شود. پرس گرم چسب را فعال می کند و الیاف را به هم می چسباند. سپس تخته برای متعادل سازی دمایی و رطوبت در خنک کن ستاره ای قرار گرفته و در نهایت به اندازه مورد نیاز برش خورده و سنباد زنی و در صورت نیاز روکش یا لمینت می شود.
رزین های UF به دلیل قیمت پایین و ویژگی های پخت سریع، به طور عمده در صنعت ام دی اف استفاده می شوند. با این حال، فشارها برای کاهش استفاده از رزین های UF به دلیل مشکلات مرتبط با انتشار فرمالدئید به طور پیوسته در حال افزایش است. از طرفی رزین های PF دوام بیشتری دارند و پس از پخت فرمالدئید ساطع نمی کنند ولی زمان پخت و قیمت بسیار بالاتری نسبت به اوره فرمالدئید دارند.