تخت نشان

لغت نامه دهخدا

تخت نشان. [ ت َ ن ِ ]( نف مرکب ) بخشنده تخت. ( ناظم الاطباء ) :
خسرو تاجبخش و تخت نشان
بر سر تاج و تخت گنج فشان.

نظامی.

( صفت ) بر تخت نشانند. پادشاه امیر نشان بخشند. تخت .

تخت نشانی: کسی را بر تخت نشاندن