تختِ سنگین بازمانده های شهری باستانی در سمت شمال آمودریا واقع در تاجیکستان در چند کیلومتری مرز با افغانستان است.
این محوطه باستان شناسی در ریزشگاه دو رود وخش و پنج در غرب آی خانم قرار گرفته است. این شهرک یکی از کلونی هایی است که اسکندر بنیان گذاشت و بعدا طی دروان سلوکی نیز به حیات خود ادامه داد. اوج دوران شکوه این شهرک در پادشاهی یونانی باختر رخ داد. باستان شناسان از این مقطع تاریخی محوطه ای کوچکتر از آی خانم، بجای مانده از دوره هِلِنی متعلق به سده های سوم و دوم پیش از میلاد کشف کرده اند، که به همان اندازهٔ آی خانم دارای اهمیت است: نیایشگاهی که در بین مردمان محلی آنجا بنام تخت سنگین مشهور است. این ساحه ترکیبی از معبدی یونانی و آتشکدهٔ زرتشتی بوده، که نمایانگر این واقعیت است که در باختر دورهٔ هِلِنی ( یونانی ) دو رسم و سنت وجود داشته است. در تختِ سنگین شمار زیادی سکه ( هدایای اهداشده به معبد ) و تندیس ها و سردیس های واقع نمایانه چشمگیری کشف شده اند: سردیس های رنگ آمیزی شده ساختِ محلی از مردان و موبدان، تندیس های مرمرین ساختِ محلیِ مردی شبیه به اسکندر مقدونی ( با کلاه خودی با نقشی از شیر ) و تندیس یونانی مارسواس ( در اسطوره های یونان، نوازنده فلوت است ) ، که احتمالاً مقصود از یک آیین محلی بوده، در داخل معبد پیدا شده است.
... [مشاهده متن کامل]
نیایشگاه تخت سنگین در سده های چهارم تا سوم پیش از میلاد در کرانه راست آمودریا برپا شده و توسط پیچیکیان ( I. Pichikian ) و لیتوینسکی ( B. Litvinsky ) کاوش شده است. در ادبیات تخصصی. این نیایشگاه به نام پرستشگاه ایزد رود آمودریا شناخته شده است.
بخش مرکزی مجموعه شامل یک تالار چهارستونی با یک سکو در گوشه شمال غربی است که احتمالاً برای قرار دادن یک مجسمه بوده است و همچنین دو راهرو در زوایای آن قرار داد لیکن این دو راهرو به درستی دارای حالت گردشی نیستند زیرا در انتها به دیوارهای خالی ختم می شوند.
هریک از راهروها شامل دو بخش عمود برهم است. بخش های کوتاهتر در دو طرف تالار مرکزی واقع شده اند و بخش های بلندتر که به موازات یکدیگر هستند در پست تالار مرکزی قرار گرفته اند. در مرکز هریک از دیوارهای تالار، درگاهی ساخته شده که به راهروهای واقع در طرفین تالار وصل می شود. اگر راهروهای پشت تالار را از روی نقشه حذف کنیم به نقشه سه محرابی می رسیم که مشابه نقشه معبد آی خانم و دیل بردزین است. این بناها به عصر هلنی منسوب شده اند.
این محوطه باستان شناسی در ریزشگاه دو رود وخش و پنج در غرب آی خانم قرار گرفته است. این شهرک یکی از کلونی هایی است که اسکندر بنیان گذاشت و بعدا طی دروان سلوکی نیز به حیات خود ادامه داد. اوج دوران شکوه این شهرک در پادشاهی یونانی باختر رخ داد. باستان شناسان از این مقطع تاریخی محوطه ای کوچکتر از آی خانم، بجای مانده از دوره هِلِنی متعلق به سده های سوم و دوم پیش از میلاد کشف کرده اند، که به همان اندازهٔ آی خانم دارای اهمیت است: نیایشگاهی که در بین مردمان محلی آنجا بنام تخت سنگین مشهور است. این ساحه ترکیبی از معبدی یونانی و آتشکدهٔ زرتشتی بوده، که نمایانگر این واقعیت است که در باختر دورهٔ هِلِنی ( یونانی ) دو رسم و سنت وجود داشته است. در تختِ سنگین شمار زیادی سکه ( هدایای اهداشده به معبد ) و تندیس ها و سردیس های واقع نمایانه چشمگیری کشف شده اند: سردیس های رنگ آمیزی شده ساختِ محلی از مردان و موبدان، تندیس های مرمرین ساختِ محلیِ مردی شبیه به اسکندر مقدونی ( با کلاه خودی با نقشی از شیر ) و تندیس یونانی مارسواس ( در اسطوره های یونان، نوازنده فلوت است ) ، که احتمالاً مقصود از یک آیین محلی بوده، در داخل معبد پیدا شده است.
... [مشاهده متن کامل]
نیایشگاه تخت سنگین در سده های چهارم تا سوم پیش از میلاد در کرانه راست آمودریا برپا شده و توسط پیچیکیان ( I. Pichikian ) و لیتوینسکی ( B. Litvinsky ) کاوش شده است. در ادبیات تخصصی. این نیایشگاه به نام پرستشگاه ایزد رود آمودریا شناخته شده است.
بخش مرکزی مجموعه شامل یک تالار چهارستونی با یک سکو در گوشه شمال غربی است که احتمالاً برای قرار دادن یک مجسمه بوده است و همچنین دو راهرو در زوایای آن قرار داد لیکن این دو راهرو به درستی دارای حالت گردشی نیستند زیرا در انتها به دیوارهای خالی ختم می شوند.
هریک از راهروها شامل دو بخش عمود برهم است. بخش های کوتاهتر در دو طرف تالار مرکزی واقع شده اند و بخش های بلندتر که به موازات یکدیگر هستند در پست تالار مرکزی قرار گرفته اند. در مرکز هریک از دیوارهای تالار، درگاهی ساخته شده که به راهروهای واقع در طرفین تالار وصل می شود. اگر راهروهای پشت تالار را از روی نقشه حذف کنیم به نقشه سه محرابی می رسیم که مشابه نقشه معبد آی خانم و دیل بردزین است. این بناها به عصر هلنی منسوب شده اند.
