تخبش

لغت نامه دهخدا

تخبش. [ ت َ خ َب ْ ب ُ ] ( ع مص ) جمع کردن و گرفتن اشیاء. ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ): تخبش الاشیاء من ههنا و ههنا؛ جمع کرد و بگیر آورد این چیزهارا از آنجا و اینجا. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس