تخالطوهم

[ویکی الکتاب] معنی تُخَالِطُوهُمْ: که با آنها نشست وبرخاست کنید-که امورتان را با امورشان بیامیزید
ریشه کلمه:
خلط (۶ بار)
هم (۳۸۹۶ بار)

آمیختن. راغب می‏گوید: خلط آن است که میان اجزاء دو چیز یا بیشتر را جمع کنند اعّم از آنکه هر دو مایع باشند یا جامد یا یکی مایع و دیگری جامد و آن از مزج اعّم است. اقرب الموارد می‏گوید: مزج آمیختی است که جدا کردن آن ممکن نباشد مثل آمیختن مایعات. و خلط اعّم از آن است. علی هذا مزج اخصّ و خلط اعّم است ولی طبرسی در مجمع ذیل آیه 220 بقره می‏گوید: مخالطه آمیخته شدنی است که جدا شدن آن ممکن نباشد. ناگفته نماند قول راغب و اقرب الموارد که خلط را اعّم گفته‏اند با استعمال قرآن بهتر می‏سازد. منظور از مخالطه چنان که طبرسی گفته آمیختن مال یتیم با مال خود است یعنی: تو را از یتامی می‏پرسند بگو: اصلاح برای آنها (اصلاح اموال) خوب است و اگر اموال آنها را با اموال خود آمیختند آنها برادران شمایند. مخالطه را معاشرت نیز گفته‏اند. * و دیگران که به گناهان خویش اعتراف کرده عمل شایسته‏ای را با عمل بد دیگر آمیخته‏اند. یعنی هم عمل صالح و هم عمل طالح انجام داده‏اند. * اختلاط به معنی امتزاج و آمیخته شدن است، تا آب نباشد املاح زمین و گازهای هوا قابل امتزاج نیست آب باران است که آمیخته با گازهای مخصوص از هوا به زمین می‏ریزد و آنگاه املاح خاک را حلّ کرده و قابل تغذیه گیاه می‏کند. گمان می‏کنم منظور از نبات در آیه موّادی است که گیاه را تشکیل می‏دهند و آنها به واسطه بهم آمیخته و ممتزج می‏شوند و به صورت گیاه در می‏آیند. علی هذا با «به» برای سببیّت است. ممکن است باء را برای تعدیه گرفت یعنی گیاه زمین با آب آمیخته شد. * خطاء جمع خلیط و آن به معنای رفیق و همسای و شریک است مراد از آن در آیه شریفه شرکاء است که مال خود را با مال شریک خود می‏آمیزند.