تحیه

لغت نامه دهخدا

تحیه. [ ت َ حی ی َ / ی ِ ] ( از ع ، اِمص ، اِ ) تحیت. تحیة. سلام و تعظیم و تواضع. ( ناظم الاطباء ) :
محمد ابن اسماعیل کاهلی
چو همنامان به تحمید و تحیه.
سوزنی.
رجوع به تحیت و تحیة شود.

فرهنگ فارسی

راسبیه محدثه است

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی تَحِیَّةً: درود فرستادن
معنی یُلَقَّوْنَ: روبرو می شوند (عبارت "یُلَقَّوْنَ فِیهَا تَحِیَّةً وَسَلَاماً " یعنی : در آن با درود و سلامی [از سوی خدا و فرشتگان] روبرو میشوند
ریشه کلمه:
حیی (۱۸۴ بار)

پیشنهاد کاربران

بپرس