تحیت اهل بهشت

[ویکی فقه] تحیت اهل بهشت (قرآن). ره یافتگان به بهشت همواره با سلام و درود و احترام مخاطب خداوند و فرشتگان و اهل اعراف هستند.
تحیت مؤمنان به یکدیگر، با لفظ سلام در بهشت انجام می شد.«ان الذین ءامنوا وعملوا الصـلحـت یهدیهم ربهم بایمـنهم تجری من تحتهم الانهـر فی جنت النعیم»؛ (ولی) کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، پروردگارشان آنها را در پرتو ایمانشان هدایت می کند؛ از زیر (قصرهای) آنها در باغهای بهشت، نهرها جاری است. «دعوهم فیها سبحـنک اللهم وتحیتهم فیها سلـم وءاخر دعوهم ان الحمد لله رب العــلمین»؛ گفتار (و دعای) آنها در بهشت این است که: «خداوندا، منزهی تو!» و تحیّت آنها در آنجا: سلام؛ و آخرین سخنشان این است که: « حمد ، مخصوص پروردگار عالمیان است!» «وادخل الذین ءامنوا وعملوا الصـلحـت جنت تجری من تحتها الانهـر خــلدین فیها باذن ربهم تحیتهم فیها سلـم»؛ و کسانی را که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، به باغهای بهشت وارد می کنند؛ باغهایی که نهرها از زیر درختانش جاری است؛ به اذن پروردگارشان، جاودانه در آن می مانند؛ و تحیّت آنها در آن، «سلام» است.
تحیت پیشتازان
پیشتازان در ایمان به یکدیگر در بهشت تحیت و سلام می فرستند.«والسبقون السبقون»؛ و (سومین گروه) پیشگامان پیشگامند «لایسمعون فیها لغوا ولا تاثیما»؛ در آن (باغهای بهشتی) نه لغو و بیهوده ای می شنوند نه سخنان گناه آلود؛ «الا قیلا سلـما سلـما»؛ تنها چیزی که می شنوند « سلام » است «سلام»!