تحوج

لغت نامه دهخدا

تحوج. [ ت َ ح َوْ وُ ] ( ع مص ) حاجت خواستن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). طلب حاجت. ( اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ): خرج فلان یتحوج ؛ ای یطلب ما یحتاج الیه من معیشته. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس