تحنین

لغت نامه دهخدا

تحنین. [ ت َ ] ( ع مص ) گُل آوردن درخت. || بازپس گشتن و بددلی کردن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ). یقال : حمل فحنن ؛ ای هلل و کذب ، ای رجع و جبن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( قطر المحیط ) ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس