تحنک. [ ت َ ح َن ْ ن ُ ] ( ع مص ) عمامه زیر زنخ درآوردن. ( تاج المصادر بیهقی ). عمامه از زیر زنخ برآوردن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). تلحی. ( قطر المحیط ). گذراندن عمامه در زیر حنک. تلحی. ( اقرب الموارد ). تحت الحنک انداختن. ( ناظم الاطباء ). || در ابن البیطار بمعنی کردن و مالیدن دارویی در گلو و حنک و کام : و اذا خلط [ الحلتیت ] بالعسل و تحنک به حلل ورم اللهاة. ( ابن بیطار ). و قد یقال انّها اذا جففت و خلطت بالعسل و تحنک بها نفعت من الخناق. ( ابن بیطار ). و اذا تحنک به او تغرغر به ابراء اورام الحلق. ( ابن بیطار ). و اذا تحنک به [ بالحضض ] وافق ورم الحلق. ( ابن بیطار در کلمه حضض ).
