تحلیل گفتمان

گفتمان شناسی یا تحلیل گفتمان یا تحلیل کلام اصطلاحی کلی برای رویکردی است که زبان نوشتاری، گفتاری یا نشانه ای یا هر گونه پدیدهٔ نشانه شناختی را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهند. تحلیل گفتمان معمولاً یکی از زیرشاخه های علم زبان شناسی شناخته می شود. موضوع تحلیل گفتمان ( نقل قول، متن نوشته شده، گفتار، رویدادهای ارتباطی ) در قالب رشته های منسجمی از تعدادی جمله، گزاره، عبارت، گفتار و مناظره تعریف می شوند. اغلب زبان شناسان، جریان استفاده از زبان را به جمله محدود می کنند ولی در تحلیل گفتمان این گونه نیست، بلکه به جای مثال های ابداعی، استفاده طبیعی از زبان را بررسی می کنند. [ ۱] زبانشناسی تا حدودی به این حوزه نزدیک است با این تفاوت که در تحلیل گفتمان به جای ساختار متن در پی کشف ویژگی های اجتماعی - روان شناختی فرد / افراد هستیم. تحلیل گفتمان در زمینه های مختلف علوم انسانی و اجتماعی شامل زبان شناسی، علوم آموزشی، جامعه شناسی، انسان شناسی، مددکاری، روانشناسی شناختی، روانشناسی اجتماعی، مطالعات منطقه، مطالعات فرهنگی، روابط بین الملل، جغرافیای انسانی، مطالعات ارتباطی، مطالعات کتاب مقدس، و مطالعات ترجمه کاربرد دارد که هر کدام مفروضات، حوزه تحلیل و روش خود را دارند. [ ۲]