تحطیط

لغت نامه دهخدا

تحطیط. [ ت َ ] ( ع مص ) خوردن طعام را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). تحطیط در طعام ؛خوردن آن منحطاً. ( اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ). || تحطیط حمل ؛ فرودآوردن آن. ( قطر المحیط ).

پیشنهاد کاربران

بپرس