تحشید

لغت نامه دهخدا

تحشید. [ ت َ ] ( ع مص ) گردآوردن قوم را. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ).

گرد آوردن قوم را

گرد آوری لشکر، لشکرکشی، قشون کشی،