تحریک مغناطیسی مغز یا به طور دقیق تر تحریک مغناطیسی مغز از راه جمجمه ( انگلیسی: Transcranial magnetic stimulation ) که به اختصار به آن «TMS» می گویند، به یک روش تحریک مغناطیسی عصبی گفته می شود که بر روی نواحی کوچک و محدودی از مغز اعمال می شود. درواقع TMS بسته به پروتکل اجرایی، منجر به کاهش یا افزایش فعالیت ناحیه ای از مغز میشود. [ ۱]
در این روش، یک مولد میدان مغناطیسی یا «سیم پیچ» را در نزدیکی سر بیمار قرار می دهند. [ ۲] این سیم پیچ، از طریقِ القای الکترومغناطیسی، یک جریان الکتریکی خفیف در ناحیهٔ زیرین خود در مغز ایجاد می کند. سیم پیچ مذکور در عین حال به یک دستگاه ضربان ساز یا محرک متصل است که جریان برق را به آن هدایت می کند. [ ۳]
یکی از کاربردهای TMS، ارزیابی اتصالات مابین قشر حرکتی اولیه مغز و ماهیچه هاست تا میزان آسیب را در بیماری هایی نظیر سکته مغزی، ام اس، اسکلروز جانبی آمیوتروفیک، اختلالات حرکتی، بیماری نورون حرکتی و همچنین اختلالاتی که عصب چهره ای و سایر اعصاب مغزی و طناب نخاعی را درگیر می کنند، بررسی و اندازه بگیرند. [ ۴]
برخی شواهد علمی حاکی از آن است که این روش در درمان «دردهای نوروپاتیک»[ ۵] و «اختلال افسردگی اساسی مقاوم به درمان»[ ۵] [ ۶] هم مؤثر است. در سال ۲۰۱۵ میلادی، بررسی های بنیاد همیاری کوکران نشان داد که شواهد چندانی برای اثربخشی این روش در درمان اسکیزوفرنی وجود ندارد. [ ۷] یک بررسی علمی دیگر نشان داد که احتمال دارد در درمان «علائم منفی» اسکیزوفرنی، این روش مؤثر باشد. [ ۵] تا سال ۲۰۱۴ میلادی، تمامی درمان های پیشنهادی برای بیمارهای دیگر، فاقد اثربخشی یا اثربخشی احتمالی اعلام شده است. [ ۵]
انطباق عوارض و ناراحتی های ایجادشده توسط TMS، جهت افتراق و مقایسهٔ اثرات درمانی حقیقی با پلاسیبو، یکی از بزرگترین چالش هایی است که نتایج کارآزمایی بالینی را تحت تأثیر خود قرار داده است. [ ۵] [ ۸] [ ۹] [ ۱۰] بزرگترین خطر TMS، احتمالِ نادر وقوعِ سنکوپ و کمتر از آن، حملات تشنج است. [ ۸] سایر عوارض جانبی آن شامل احساس ناراحتی یا درد، نیمه شیداییِ گذرا ( transient hypomania ) ، تغییرات گذرای شناختی، ناشنوایی گذرا و بروز جریان های القایی در وسایلِ پزشکی کارگذاری شده در بدن بیماران است. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر این روش، یک مولد میدان مغناطیسی یا «سیم پیچ» را در نزدیکی سر بیمار قرار می دهند. [ ۲] این سیم پیچ، از طریقِ القای الکترومغناطیسی، یک جریان الکتریکی خفیف در ناحیهٔ زیرین خود در مغز ایجاد می کند. سیم پیچ مذکور در عین حال به یک دستگاه ضربان ساز یا محرک متصل است که جریان برق را به آن هدایت می کند. [ ۳]
یکی از کاربردهای TMS، ارزیابی اتصالات مابین قشر حرکتی اولیه مغز و ماهیچه هاست تا میزان آسیب را در بیماری هایی نظیر سکته مغزی، ام اس، اسکلروز جانبی آمیوتروفیک، اختلالات حرکتی، بیماری نورون حرکتی و همچنین اختلالاتی که عصب چهره ای و سایر اعصاب مغزی و طناب نخاعی را درگیر می کنند، بررسی و اندازه بگیرند. [ ۴]
برخی شواهد علمی حاکی از آن است که این روش در درمان «دردهای نوروپاتیک»[ ۵] و «اختلال افسردگی اساسی مقاوم به درمان»[ ۵] [ ۶] هم مؤثر است. در سال ۲۰۱۵ میلادی، بررسی های بنیاد همیاری کوکران نشان داد که شواهد چندانی برای اثربخشی این روش در درمان اسکیزوفرنی وجود ندارد. [ ۷] یک بررسی علمی دیگر نشان داد که احتمال دارد در درمان «علائم منفی» اسکیزوفرنی، این روش مؤثر باشد. [ ۵] تا سال ۲۰۱۴ میلادی، تمامی درمان های پیشنهادی برای بیمارهای دیگر، فاقد اثربخشی یا اثربخشی احتمالی اعلام شده است. [ ۵]
انطباق عوارض و ناراحتی های ایجادشده توسط TMS، جهت افتراق و مقایسهٔ اثرات درمانی حقیقی با پلاسیبو، یکی از بزرگترین چالش هایی است که نتایج کارآزمایی بالینی را تحت تأثیر خود قرار داده است. [ ۵] [ ۸] [ ۹] [ ۱۰] بزرگترین خطر TMS، احتمالِ نادر وقوعِ سنکوپ و کمتر از آن، حملات تشنج است. [ ۸] سایر عوارض جانبی آن شامل احساس ناراحتی یا درد، نیمه شیداییِ گذرا ( transient hypomania ) ، تغییرات گذرای شناختی، ناشنوایی گذرا و بروز جریان های القایی در وسایلِ پزشکی کارگذاری شده در بدن بیماران است. [ ۸]
wiki: تحریک مغناطیسی مغز