تحریمه

لغت نامه دهخدا

( تحریمة ) تحریمة. [ ت َ م َ ] ( ع اِ ) آنچه که موجب حرام گشتن شود. ( از کشاف اصطلاحات الفنون چ احمد جودت ص 405 ). || تکبیر اولی یعنی تکبیری که بعد نیت نماز گویند و این تکبیر ازهمه تکبیرات نماز اول میباشد و معنی اصلی این حرام گردانیدن بر خود کلام دنیا و دیگر حرکات و معاملات را. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). اﷲ اکبر اول نماز بعد از نیت که نام دیگرش تکبیرةالاحرام است. ( فرهنگ نظام ). در شرع ، نام تکبیرةالاحرام است در هنگام قرائت اذان. و بدین نام خوانده شده است بجهت آنکه پاره ای از امور مباح را پیش از شروع به نماز گفتن تکبیرةالاحرام حرام میسازد و تائی که در آخر این کلمه واقع شده تاء وحدتست ، و بعضی گفته اند این تاء برای نقل کلمه از وصفیت به اسمیت باشد، و برخی گفته اند تاء مبالغه است ، همچنانکه در کلمه علامة، و قول اول روشنتر است چنانکه در بیرجندی در فصل صفت نماز گفته است. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ایضاً ) : یکی تحریمه عشا بسته و دیگری منتظر عشا نشسته. ( گلستان ). بطرف چپ محراب مسجد در وقت تحریمه متوجه می باید شد. ( انیس الطالبین بخاری ). بعد از تکبیر تحریمه فرصتی گذشت. ( انیس الطالبین بخاری ). چنانک می باید که در زمان تحریمه اکبریت حضرت حق در وجود نمازگزارنده حال شود. ( انیس الطالبین بخاری ). و رجوع به تکبیر شود.

فرهنگ فارسی

( اسم )تکبیر اول نماز یعنی تکبیری که بعد از نماز گفته میشود.
آنچه که موجب حرام گشتن شود یا تکبیر اولی یعنی تکبیریکه بعد نیت نماز گویند و این تکبیر از همه تکبیرات نماز اول میباشد و معنی اصلی این حرام گردانیدن بر خود کلام دنیا و دیگر حرکات و معاملات را

فرهنگ معین

(تَ مِ ) [ ع . ] (مص ل . ) تکبیری که بعد از نیت نماز گویند که با گفتن آن هر کلامی را که غیر از نماز باشد، بر خود حرام کرده باشند.

فرهنگ عمید

تکبیری که بعد از نیت نماز می گویند و آن بر خود حرام کردن کلام یا امر دیگری است که مربوط به نماز نباشد.

پیشنهاد کاربران

بپرس