تحریم ورزشی آفریقای جنوبی در دوران آپارتاید. تحریم ورزشی آفریقای جنوبی در دوران آپارتاید ( انگلیسی: Sporting boycott of South Africa during the apartheid era ) در دوران آپارتاید، آفریقای جنوبی در زمینه های مختلف تحریم شد، منجمله در زمینه مسابقات ورزشی. این تحریمها بعضاً دو هدف را نشانه می رفتند: تبعیض در زمینه ورزش و پایان دادن به آپارتاید. [ ۱]
در سال ۱۹۸۰ سازمان ملل شروع به تدوین «فهرست دیدارهای ورزشی با آفریقای جنوبی» نمود. [ ۲] این فهرست شامل ورزشکاران و مقاماتی می شد که در مسابقات ورزشی در آفریقای جنوبی شرکت کرده اند و اساساً از روی گزارشهای رسانه ای مطبوعات آفریقای جنوبی تهیه شد. حضور در این فهرست موجب عواقب ناگوار برای ورزشکاران نمی شد اما نوعی فشار روحی روانی به شمار می آمد و برخی از سازمانهای ورزشی بر اساس این فهرست محدودیتهایی را به ورزشکاران اعمال می کردند. نام ورزشکاران در صورتی از این فهرست خط می خورد که آنها قبول کنند از بازگشت به آفریقای جنوبی و شرکت در مسابقات در دوران آپارتاید امتناع کنند. برآورد به عمل آمده نشان داد که این فهرست ابزار مؤثری بود. [ ۳] [ ۴]
در تاریخ ۱۰ دسامبر ۱۹۸۵، مجمع عمومی سازمان ملل کنوانسیون بین المللی علیه آپارتاید در ورزش را به تصویب رساند. [ ۵]
بعد از اینکه وزیر کشور آفریقای جنوبی اصرار کرد که تیمهای ورزشی این کشور از بکار گرفتن ورزشکاران سیاهپوست امتناع می کنند، [ ۶] کمیته بین المللی المپیک دعوت خود از این کشور را برای شرکت در بازیهای المپیک سال ۱۹۶۴ پس گرفت. در سال ۱۹۶۸ کمیته بین المللی المپیک بعد از اطمینان از حضور ورزشکاران سیاهپوست در تیم های آفریقای جنوبی، بازگشت این کشور به بازیها را مورد بررسی مجدد قرار داد، [ ۷] اما تهدید تحریم بازی ها توسط کشورهای آفریقایی مانع از تغییر نظرش در این رابطه شد. آفریقای جنوبی رسماً در سال ۱۹۷۰ از کمیته بین المللی المپیک اخراج شد. [ ۸]
در سال ۱۹۷۶ کشورهای آفریقایی خواهان ممنوعیت شرکت نیوزیلند در بازی های المپیک شدند چون این کشور در مسابقات ورزشی با آفریقای جنوبی شرکت کرده بود و تیم راگبی آن چند مسابقه در این کشور انجام داده بود. [ ۹] کمیته بین المللی المپیک با این درخواست مخالفت کرد که باعث تحریم بازی ها توسط کشورهای آفریقایی شد. این موضوع منجر به توافق «گلین ایگلز» بین کشورهای مشترک المنافع در سال ۱۹۷۷ شد. [ ۱۰]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سال ۱۹۸۰ سازمان ملل شروع به تدوین «فهرست دیدارهای ورزشی با آفریقای جنوبی» نمود. [ ۲] این فهرست شامل ورزشکاران و مقاماتی می شد که در مسابقات ورزشی در آفریقای جنوبی شرکت کرده اند و اساساً از روی گزارشهای رسانه ای مطبوعات آفریقای جنوبی تهیه شد. حضور در این فهرست موجب عواقب ناگوار برای ورزشکاران نمی شد اما نوعی فشار روحی روانی به شمار می آمد و برخی از سازمانهای ورزشی بر اساس این فهرست محدودیتهایی را به ورزشکاران اعمال می کردند. نام ورزشکاران در صورتی از این فهرست خط می خورد که آنها قبول کنند از بازگشت به آفریقای جنوبی و شرکت در مسابقات در دوران آپارتاید امتناع کنند. برآورد به عمل آمده نشان داد که این فهرست ابزار مؤثری بود. [ ۳] [ ۴]
در تاریخ ۱۰ دسامبر ۱۹۸۵، مجمع عمومی سازمان ملل کنوانسیون بین المللی علیه آپارتاید در ورزش را به تصویب رساند. [ ۵]
بعد از اینکه وزیر کشور آفریقای جنوبی اصرار کرد که تیمهای ورزشی این کشور از بکار گرفتن ورزشکاران سیاهپوست امتناع می کنند، [ ۶] کمیته بین المللی المپیک دعوت خود از این کشور را برای شرکت در بازیهای المپیک سال ۱۹۶۴ پس گرفت. در سال ۱۹۶۸ کمیته بین المللی المپیک بعد از اطمینان از حضور ورزشکاران سیاهپوست در تیم های آفریقای جنوبی، بازگشت این کشور به بازیها را مورد بررسی مجدد قرار داد، [ ۷] اما تهدید تحریم بازی ها توسط کشورهای آفریقایی مانع از تغییر نظرش در این رابطه شد. آفریقای جنوبی رسماً در سال ۱۹۷۰ از کمیته بین المللی المپیک اخراج شد. [ ۸]
در سال ۱۹۷۶ کشورهای آفریقایی خواهان ممنوعیت شرکت نیوزیلند در بازی های المپیک شدند چون این کشور در مسابقات ورزشی با آفریقای جنوبی شرکت کرده بود و تیم راگبی آن چند مسابقه در این کشور انجام داده بود. [ ۹] کمیته بین المللی المپیک با این درخواست مخالفت کرد که باعث تحریم بازی ها توسط کشورهای آفریقایی شد. این موضوع منجر به توافق «گلین ایگلز» بین کشورهای مشترک المنافع در سال ۱۹۷۷ شد. [ ۱۰]
