تحریر در موسیقی

[ویکی فقه] تَحْریر، اصطلاحی در موسیقی به معنای غلت در آواز و چهچهه، مترادف با «مرغوله» در موسیقی قدیم و «کنگری» در موسیقی هندی.
این اصطلاح برای کیفیتی خاص در آواز به کار می رود که در اثر ارتعاش تارهای صوتی به وجود می آید و در آن به نغمات زینتی بین نغمات اصلی ملودی به طور مکرر و پی در پی «اشاره» می شود.
تحریر در موسیقی سازی
اگرچه این فن اساساً از ویژگی های موسیقی آوازی است، اما در موسیقیِ سازی، به ویژه جواب آواز نیز تحریر نواخته می شود.
منشأ تحریر
نظریات مختلفی دربارۀ منشأ تحریر وجود دارد. برخی آن را برگرفته از سنت های هندی ـ ایرانی، هندی ـ اروپایی یا احتمالاً آسیایی دانسته اند. اما در هر حال، تحریر از فنون کهن آواز در موسیقی ایرانی و عربی، در شمار زینت ها و «زوائد» در هنر آواز محسوب می شود. همچنین پیشینه تاریخی تحریر در سنت موسیقایی ایران، در رسالات قرون میانه اسلامی، قابل پی گیری است. به عنوان مثال، عبدالقادر مراغی در شرح «تعلیم خوانندگی به حلق» به «بیان تحریرات که از اجزاء حلق حاصل شود» و ذکر انواع آن پرداخته است. وی در نمونه نغمه نگاریها و تشریح نحوۀ اجرای الحان موسیقی آن روزگار، به اجرای «تحریرات حلقی» در موسیقی آوازی، بعد از تلفظ به ابیات و اشعار، اشاره کرده است و به گفته او «ارباب عمل» تحریر را مرغوله نیز می خوانده اند.
اقسام تحریر
...