تحدی قبل از قران

[ویکی فقه] تحدی قبل از قرآن. عرب عادت داشت که در مقام مسابقه در قصاید و سخنرانی های خویش یکدیگر را به تحدی فراخواند قرآن نیز از همین روش آنان را تحدی کرد که مانند قرآن یا لااقل قسمتی از قرآن بیاورند پس خبر داد که نخواهد توانست چنین کاری را انجام دهند.
در عصر نزول قرآن کریم بلاغت به اوج خود رسیده بود لذا شعراء در بازار «عکاظ» به شعرخوانی می پرداختند شعرهای برتر را تحت عنوان «معلقات سبع» با آب طلا نوشته و بر دیوار کعبه آویزان می کرند یکی از اندیشمندان در این زمینه می گوید: « عرب عادت داشت که در مقام مسابقه در قصاید و سخنرانی های خویش یکدیگر را به تحدی فراخواند قرآن نیز از همین روش آنان را تحدی کرد که مانند قرآن یا لااقل قسمتی از قرآن بیاورند پس خبر داد که نخواهد توانست چنین کاری را انجام دهند.»
← تمیم بن مقبل
«علامه صدر بلاغی» در مقدمه ی تفسیر «آلاء الرحمن» همین بعد از اعجاز را که اعجاز بیانی است برای اعراب زمان پیامبر از دیگر ابعاد اعجاز قرآن روشن تر می داند.»
نظر سید قطب
«سید قطب» در این زمینه می گوید: «تلاش اصلی من در مکتب قرآن همین است که جنبه ی هنری و ویژگی های ادبی قرآن جلوه گر شود و اندیشه ها زیبایی نهفته آن را دریابند، به نظر من در آغاز نیز اعراب از همین طریق در حوزه ی جاذبه و شکوه هنر قرآن قرار گرفتند و همین بیان زیبا بود که تا عمق احساس آن ها نفوذ کرد و نفوسشان را برانگیخت.» در نتیجه دعوت قرآن به همانندآوری یک دعوت جهانی است و با آن که اعراب در بعد فصاحت و بلاغت یکه تاز میدان بودند و قبل از نزول قرآن در اشعار و خطب همدیگر را به تحدی فرا می خواندند، توان هماوردی با قرآن را نداشته اند و تاکنون هیچ کس توان مقابله با قرآن را نداشته و نخواهد داشت.