تحجین

لغت نامه دهخدا

تحجین. [ ت َ ]( ع مص ) خمانیدن چوب را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ). || ( اِ ) داغ کج. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). داغ کژی بر شتر. ( اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ).

پیشنهاد کاربران

بپرس