تحثاء. [ ت َ ] ( ع مص ) خاک پاشیدن. ( تاج المصادر بیهقی ). خاک پاشیدن بر چیزی. ( منتهی الارب ) ( از قطر المحیط ). || ریخته و پاشیده شدن. || عطای اندک دادن کسی را. ( منتهی الارب ) ( از قطر المحیط ).
