تحبب

لغت نامه دهخدا

تحبب. [ ت َ ح َب ْ ب ُ ] ( ع مص ) دوستی نمودن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ). || سیراب شدن. ( تاج المصادر بیهقی ). سیرابی. ( منتهی الارب ).سیراب شدن شتران. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ): تحبب الحمار؛ امتلأ من الماء. یقال : شرب حتی تحبب ؛ ای انتفخ کالحب. ( اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ). || ( اِمص ) اول سیرابی. ( قطر المحیط ).

فرهنگ معین

(تَ حَ بُّ ) [ ع . ] (مص ل . ) دوستی جستن ، دوستی ورزیدن .

فرهنگ عمید

دوستی نمودن، اظهار دوستی و محبت کردن.

پیشنهاد کاربران

بپرس